خرداد ۲۹, ۱۴۰۱

زیتون– «هنوزم توی روزی که ندا روی زمین افتاد/ یه سبز ساده می پوشیم، بدون حرف، بی فریاد/ هنوزم پیرمردامون تو دستاشون یه دستبنده/ هنوزم مادر سهراب، به امید تو می‌خنده» شام‌گاه ۲۵ خرداد ۱۴۰۱، اتاق «سمت معانی» در کلاب