اوازت دریغ

برای عباس کیارستمی: آوازت دریغ

هنگام رفتنت نبود/ بی وداع با میزبان و تاریخ/ با دوره‌ی یخبندان چهارم/ و کمبود ذرات ازن/ آوازت را دریغ کردی/ از گوش های گرسنه/ و گریختی ناهنگام/ از فصل زرد زیتون/ ای باغت یادگار/ ای تاجت خروس/ ای زخم از مذهب تو دور/ ای خیره در چشم اسفندیار کور/ من آن روز
که تو را تبریک گفتم/ از سر ایمان نبود/ از سر اسرار غیب هم نبود/ یک پاره از هویت تو بود