ماه آینده، کتاب جدیدی در ژانر وحشت به بازار خواهد آمد تحت عنوان «بازرگانان انسان»، نوشته لورتّا ناپولئونی، خبرنگار ایتالیایی که موضوعاش تأمین هزینه جنگ سوریه خواهد بود. او «آدم ربایی برای پول» توسط نیروهای شورشی و نیروهای دولتی را به تصویر خواهد کشید و البتّه حرفهای نه چندان خوشایندی هم برای گفتن در مورد حرفه خبرنگاری ما خواهد داشت. او خواهد نوشت که خبرنگارانی که در شرق سوریه توسّط گروههای مسلّح ربوده شدند، در واقع «قربانی نوعی از سندروم همینگوی» شدهاند: خبرنگاران جنگی که از شورشیان حمایت میکنند، به شورشیان اعتماد میکنند و جانشان را به دست آنها میسپارند، چرا که دستشان با آنها در یک کاسه است. و «شورش تنها نوع دیگری از جهادگرایی جنایی است؛ پدیده مدرنی که تنها یک سرسپردگی دارد: پول.»
امّا آیا این سختگیریای بیش از اندازه برای هم شغلهای من نیست؟ آیا ما واقعاَ با شورشیها هم پیمان هستیم؟
رهبران سیاسی ما که بدون شک هستند- آن هم به همان دلیلی که شورشیان قربانیانشان را به گروگان میگیرند: پول.